Hollman, Charles
Hollman, Carolus Maria Josephus Ignatius Hubertus Kwalificaties schilder, tekenaar Nationaliteit/school Nederlands Geboren Maastricht 1877-08-31 - 1953-11-19 Charles Hollman werd geboren als vijfde telg van wijnhandelaar Ernest Hollman en Elisabeth Hustinx. Met uitzondering van twee perioden, waarin hij respectievelijk in Borgharen en Lanaken verbleef, woonde en werkte Hollman in Maastricht waar hij op 19 november 1953 op zesenzeventig jarige leeftijd overleed. Hij ligt begraven op de Algemene Begraafplaats aan de Tongerseweg in Maastricht. Samen met Henri Jonas, Pierre Kemp en Jean Grégoire volgde Charles Hollman, als particuliere leerling, schilderlessen aan de zondagsschool van Rob Graafland. Toen hij rond 1900 schilderles kreeg van Rob Graafland stelde deze hem voor de keuze: of de schilderkunst of de muziek en zei: ‘je kunt geen twee heren (muzen) dienen’. Daarop legde Charles zijn instrument terzijde. Hollman reisde veel en was gefascineerd door Marokko, hetgeen in enkele schilderijen goed te zien is. Hij werd lid van de Limburgse Kunstkring die door Graafland in 1910 werd opgericht en vertoefde met de ‘Bende van Suisse’ regelmatig in het gelijknamige etablissement op het Vrijthof in Maastricht. Hollman ontwikkelde zich steeds meer als impressionist, behorende tot de zogenaamde ‘Maastrichtse School’. Havens, korenschoven, mijnen en stadsgezichten waren de favoriete onderwerpen voor zijn schilderijen. In 1909 had Charles Hollman zijn eerste tentoonstelling in de Momus Sociëteit. Later exposeerde hij onder meer in Den Haag, Rotterdam en in het toenmalige Stedelijk Museum van Maastricht Charles Hollman lijkt in zijn werk een hang naar bruin- en grijstinten te hebben, vaak wild, donker en dreigend in een stormachtig decor. Typisch Hollman dus, terwijl hij geen sombere man was, maar zelfs een echte ‘bon vivant’. Naast de vele landschappen bestaat het oeuvre van Hollman uit een groot aantal schilderijen van de Wilhelminabrug in aanbouw of van de Sint-Servaasbrug in restauratie en hij werkt beide thema’s uit met een pathetiek die sterk contrasteert met de elegante werkwijze van Graafland. Zijn snelle techniek met brede, pasteuze penseelstreken en de nadruk op licht dat door een schemerige atmosfeer heen breekt, maakt dat het werk impressionistisch en ook onstuimiger is dan het werk van zijn leermeester Rob Graafland. Tot aan zijn dood schilderde Hollman in het atelier bij zijn woning aan het Sint-Servaasklooster. Hij thuis tussen tijdgenoten als Graafland, Jonas en Bellefroid.