Scheijndel, Willem van
Schilder. Opleiding: Vrije Academie, Den Haag. Werkzaam in: Leiden (1994-1995). Willem van Scheijndel (21-03-1952, Naladwijk) schildert al vanaf 1980 en hij laat zich constant inspireren door alles om hem heen. Een eenling in het landschap van de hedendaagse schilderkunst. Niet te vangen in een hokje. Voortdurend bezig met zijn eigen groeiproces, als mens, als kunstenaar, daarbij luisterend naar wat hart en ziel hem ingeven. Maar ook: een niet aflatende werklust die hem overdag zo goed als volledig van de buitenwereld afschermt. Kenmerkend voor het werk van Van Scheijndel is de gedachte dat schoonheid niet kan floreren in chaos. Altijd is er bij hem behoefte een zekere geometrie en systematiek in zijn werk aan te brengen. Zijn schilderkunst is in essentie gebaseerd op een these van Albert Einstein, namelijk dat mysterie ‘het mooiste is wat een mens kan ervaren, want het mysterie is de basis van zowel de kunst als de wetenschap.’ Vandaar ook zijn onverdroten zoektocht naar de kern van dat mysterie. Een zoektocht in de vorm van filosofische, spirituele, natuurkundige en geometrische verkenningen, die heel vaak zichtbaar wordt in zijn doeken. Wat de argeloze toeschouwer wellicht aanziet voor een reeks fraai gerangschikte bolletjes, dat zijn voor hem kwantumsprongen of atomaire verwijzingen naar mens en universum. Zijn bronnen raken nooit opgedroogd. ‘Onderweg zijn, dát is mijn inspiratie. Ik ervaar dat als een proces van groei, een proces zonder einde. Het is mijn persoonlijke ambitie om straks, als ik zeventig ben, schilderijen te maken waar je compleet sprakeloos van wordt.’