Looman, Tineke
Tineke Looman (1950) volgde haar opleiding aan de kunstacademie St. Joost in Breda. Aanvankelijk schilderde zij met acrylverf op linnen maar eind jaren zeventig ging zij over op olieverf vanwege de grotere intensiteit, helderheid en transparantie van de kleuren. Beginnend met spontaan geschilderde kleurvlakken ontwikkelen zich steeds nieuwe verflagen met een veranderende intensiteit.“Wat mij aantrekt om te schilderen is de sacrale sfeer, het Heilige en de sensibiliteit. Ook in het dagelijkse leven wil Looman de zaken niet te scherp van elkaar gescheiden zien. "Het zou kunnen zijn", legt ze uit, "dat een wervelende energie in de kosmos zich voortzet in de micro-kosmos van de mens. De mens is als het ware een verbijzondering van het heelal". Ze tracht iets van harmonie en evenwicht, een klein beetje van dat wat heelal heet, uit te drukken. Door dit in beeldtaal proberen om te zetten, wil Looman zich open te stellen voor de grote verbanden om haar heen. De theorieën van Kandinsky ("Uber das Geistige in der Kunst") hebben invloed op haar innerlijke wereld. Hoewel haar werk in eerste instantie abstract lijkt, zijn er wel degelijk figuratieve elementen in verwerkt. Net als in haar penseelvoering is ook hier de grens tussen beide niet duidelijk te traceren.” Looman is sterk beïnvloed door kunstenaars als Mark Rothko en Gorgio Morandi, waarbij de sereniteit en en sensitiviteit van de kunstenaars haar voornamelijk aanspreken.
