Steiner Lovisa, Erlend
Schilder. Erlend Steiner Lovisa (1970) maakt stillevens van vrouwen in een door hem geënsceneerde houding. De vrouw op een schilderij of ets vertelt een verhaal. Haar gezicht is verborgen. De kijker zoekt de betekenis en maakt een eigen verhaal. Steiner Lovisa is gefascineerd door lang haar en blote voeten. De foto’s van vrouwen, die als basis dienen voor het werk, neemt hij vooral in de natuur: het strand, de duinen, grasland of een muurtje. Hij maakt in zijn schilderijen en etsen gebruik van schaduw en lichtval; het liefst tijdens de late middagzon. Op het kunstwerk laat hij zaken die niet nodig zijn achterwege; dit om het zakelijk realisme te versterken. Door het gezicht te verbergen concentreert de toeschouwer zich op het verhaal erachter. Wat doet die vrouw daar op haar hurken? Doordat het gezicht onbereikbaar is, moet je de emotie raden. De vrouw is ongrijpbaar, vergankelijk, ze zit als het ware gevangen. Hierdoor wordt bij de toeschouwer het verlangen haar te leren kennen opgewekt. www.steinerlovisa.com