Veen, Frans van
Frans van Veen (09-05-1950, Voorburg) schilderde aanvankelijk in een minutieuze, hyperrealistische stijl. Daarbij onderzocht hij met name de verhouding tussen natuur en cultuur. In de tachtiger jaren kon hij een vijftal malen gedurende een langere periode werken in het atelier van de Kröller-Müller Stichting in Zuid Frankrijk, het Maison Jaune. Daar evolueerde zijn werk door het vele tekenen in de natuur, in een jarenlang proces van louter realisme naar zijn huidige, meer lyrische manier van werken. Hij ontwikkelde een persoonlijke werkwijze waarbij hij in het landschap grote pastelkrijt schilderingen maakt die later in het atelier uitgangspunt vormen voor zijn olieverfschilderijen. Als plein-air schilder legt hij in de natuur de beleving van het moment vast in zijn pastels, “sur le motif” zoals Cezanne zei. In deze pastels verbeeldt hij het landschap op een eigen, min of meer impressionistische wijze. Hij zegt gelukkig te zijn als hij in de natuur is en hij wil dat met alle kracht van zijn handschrift tonen. Bij het schilderen in het atelier gebruikt hij de pastel als uitgangspunt. De verbeelding van het landschap is nu niet meer het eerste doel. Hij gaat het avontuur aan van het schilderen zèlf: schilderend wil hij vertellen over het schilderen. Dan gaat het om het rangschikken van kleuren naast elkaar, om de ritmiek van de verftoets, om de energie van de verfstroom over het doek. Het schildergebaar wil hij helder laten zien; de hand die kleur naast kleur zet. Dat nadrukkelijke handschrift van de olieverf vindt zijn oorsprong in het tekengebaar van de aanvankelijke pastels. www.fransvanveen.nl
